DE KOP IS ER AF

Het Shepherd Pathways centre ligt een half uurtje rijden met de auto bij ons vandaan. Ons eerste weekend verkennen we de weg er naartoe en komen we erachter dat het hier mega druk is met verkeer. Lopen en fietsen doen de mensen hier zo te zien niet. Alles verplaats zich met een auto. Maandagochtend melden we ons om 10.00 uur. We hebben eerst een intake gesprek met een verpleegkundige, daarna met de casemanager die ons alle ins en outs van de kliniek vertelt. En we krijgen het verdere programma te horen. Alle therapieën duren 45 minuten en van 11.30-12.30 uur is er een uur pauze. Vervolgens spreken we de fysio, logo- en ergo therapeut en de activiteitenbegeleidster. Jesse laat alles goed over zich heen komen en probeert de vragen zoveel mogelijk zelf te beantwoorden, wat soms nog wel lastig is. Jesse begrijpt het meeste wel, maar moet nog zoeken naar de juiste Engelse antwoorden. Om 15.30 uur zit de eerste dag erop en hebben we een moe maar goed gevoel.

Therapie en jetlag

De dagen die volgen krijgt Jesse iedere dag vier therapieën achter elkaar en starten we pas om 12.30 uur ‘s middags. Dit is voor de eerste week wel fijn omdat we alle drie best last hebben van een jetlag. Na een paar dagen hebben de therapeuten al een redelijk goed beeld van Jesse en richten ze zich op het verbeteren van zijn stabiliteit en rompbalans. Jesse’s rug, buik en bilspieren moeten sterker worden waardoor hij zichzelf beter onder controle kan houden, het trillen minder wordt en hij zijn houding beter kan corrigeren naar de rechterkant. Pas als dit beter wordt, zal hij beter kunnen lopen met een hulpmiddel of ondersteuning.

Motto Shephard

Wat ons opvalt, is dat de fysieke therapieën zich in grote ruimtes afspelen. Waar het soms heel druk en lawaaiig is. Er worden allerlei mensen behandeld, zelfs mensen die zowel geestelijk als lichamelijk heel erg aangedaan zijn. Soms heel confronterend en moeilijk te bevatten dat deze mensen allemaal een gewoon leven hadden voordat zij getroffen werden door NAH. Het motto van het Shepherd Center is dan ook:

to help people with a temporary or permanent disability caused by injury or disease rebuild their lives with hope, independence and dignity, advocating for their full inclusion all aspects of community life promoting safety and injury prevention

Het is opvallend en zo mooi om te zien dat de therapeuten hier zo ongelofelijk betrokken zijn bij de revalidanten en ze er alles aan willen doen om het welzijn van de mensen te vergroten. Dus wél kijken naar dingen die niet goed functioneren en deze weer aan de praat proberen te krijgen. In plaats van compensatie gedrag, als je rechterarm het niet doet dan probeer je het met links. Want zo is helaas de gedachtegang in Nederland. Ook zijn de therapeuten fysiek heel hard aan het werk. Van Arbo regels hebben ze hier nog nooit gehoord! De logopediste, oftewel speech therapist, oefent veel Jesse zijn slikfuncties en doet cognitieve testjes. Wat hem trouwens goed afgaat. Verder heeft de fysio tape op Jesse zijn buik geplakt in de vorm van een kruis. Op zijn rug heeft hij twee lange banen tape. Dit moet hem een zelfcorrigerend gevoel gaan geven om rechter te gaan zitten.

Fietsen en fietsen…

Op donderdag zit Jesse er redelijk doorheen nadat hij een uithoudingstest van 15 minuten heeft gedaan .Eerst op een fiets voor armen en benen en daarna meerdere sessies buikspieroefeningen. Vervolgens bij de fysio weer een kwartier op de fiets. Dit viel niet helemaal in goede aarde bij Jesse, maar we hebben hem toch kunnen overtuigen het te doen!

Wisseling van de wacht

Zaterdag zal opa in de middag aankomen en gaat Ed zondag helaas weer terug naar Nederland. Lastig voor ons allemaal maar vooral voor Ed is het moeilijk om het hier los te laten. Maar het is niet anders, duty calls en op het thuisfront zijn Isa en Saar die hem ook nodig hebben. Hopelijk kan Ed met Isa hier eind december terug komen. Maar dat hangt ervan af of Jesse 12 weken therapie mag en kan volgen. Dit horen we hopelijk binnenkort.

Karin