De 4e week in Atlanta zit er al weer op en het gaat best snel. We zijn de week gestart gestart met een lekke band van de huurauto. Gelukkig zat er dichtbij een bedrijf dat  banden repareert. Hier ben ik tussen de therapieën door naar toe gereden. Wat 45 minuten zou duren werd anderhalf uur, maar band gerepareerd. Gauw achter ons laten en weer vooruit denken! De therapie begon maandag om 9.15 uur met ergotherapie, daarna het wekelijkse lopen met elektrostimulatie en logopedie. Even pauze en naar de exercise therapie met hond Barbosa. Super leuk om te zien hoe de hond reageert op de revalidanten en iedereen een heel positief gevoel geeft! Jesse wordt heel blij van Barbosa en dit is even een goede vervanging voor onze eigen hond Sari. Jesse heeft hard aan houding en balans gewerkt bij exercise therapie. En op et Nu-step apparaat (een soort cross trainer) met armen en benen gefietst. Bij fysio ook weer met balans en houding geoefend met therapeute Julie.  Als afsluiting van de dag recreational therapie met Macy waar Jesse heeft getennist en op de Wii heeft geoefend.

Een bril?

Op dinsdag stond er een afspraak met de optometrist op de planning. Een soort oogarts zullen we maar zeggen. Ik was hier niet zo’n voorstander van omdat Jesse’s ogen net zeven maanden geleden in Amsterdam zijn getest en goedgekeurd. Enfin,  toch maar besloten om de test te doen want hier in Amerika doen ze de dingen weer heel anders. Eerst 375 dollar betalen en toen kon het onderzoek beginnen. En ja hoor, wat schetst mij verbazing, Jesse heeft veraf geen goed zicht! Hij kan de letters niet lezen en dit zou hem dus ook kunnen belemmeren bij het lopen en balans zoeken. Pfff, snap hier echt niets van en ga steeds meer twijfelen aan de onderzoeken in Nederland. Uitkomst; een bril voor veraf. Jesse is niet blij, maar het is niet anders. Na het onderzoek maar meteen naar een spannend montuurtje gekeken. Was het toch niet helemaal en volgende week komen er nog twee montuurtjes binnen. Ik ben erg benieuwd wat voor winst dit Jesse tijdens zijn therapieën gaat opleveren. Wordt vervolgd!

De powerplate

’s Middags naar de grote locatie van het Shepherd centrum, voor een aparte therapie op de powerplate. Dit is een apparaat dat we in Nederland ook in de sportschool hebben en kan helpen bij de opbouw van spierkracht. Bij Jesse zou dit kunnen helpen om zijn ataxie (trillen en onrustige bewegingen) te verminderen. Jesse is hier een uurtje bezig geweest en ondertussen heb ik mijn ogen uitgekeken in het centrum en de sportzaal. Zoveel apparaten en allemaal mensen met hersenletsel en dwarslaesies die werken aan hun herstel! Het is eigenlijk een heel groot revalidatiecentrum waar merendeel van de mensen intern verblijft. Het effect van de powerplate therapie bij Jesse was niet zo groot en ik weet niet of dit nog een vervolg krijgt.

Thanksgiving; vier dagen vrij

De woensdag startte weer vroeg met een vol programma met zes therapieën. Moe gestreden om 14.00 uur huiswaarts, na een tussenstop bij de Starbucks. Donderdag was het Thanksgiving en dus geen therapie. Alle Amerikanen zijn hier enorm mee bezig en vragen iedere keer wat wij gaan doen op deze dag. Nou, geen idee en eigenlijk vind ik het jammer dat er twee dagen geen therapie is voor Jesse. Want vrijdag zijn ze ook vrij.  Vier dagen zonder therapie voelt eigenlijk als stilstand. Ik ben dan ook zo vrij geweest om te vragen of we een looprek van de kliniek mochten lenen, zodat we in het appartement konden oefenen. Dit was akkoord en dus een looprek mee naar huis! Thanksgiving draait om veel eten (kalkoen) en samenzijn met familie. Voor ons een dag om wat bij te slapen en rustig aan te doen. In de loop van de dag een park opgezocht en beetje getennist met Jesse. Daarna op een terras geluncht. Terug in het appartement nog wat fysieke beweging voor Jesse en gelopen op de gang. Het is een mooie lange rechte gang dus goed geschikt om te oefenen. Opa voorop om het looprek te sturen en ik achter Jesse. Dat ging prima en dit gaan we dus iedere dag zo doen. Zover onze Thanksgiving!

American football

Op vrijdag het plan geopperd om kaartjes te regelen voor een American Football wedstrijd. Met de auto aangekomen bij het eerste stadion bleken er geen kaarten meer te krijgen. Op naar stadion twee van de Georgia State panters. Helaas geen verkoop van tickets op deze dag, maar wel het advies gekregen om het zaterdag voor aanvang van de wedstrijd te proberen. Dat is gelukt en dus een Americain Football wedstrijd meegemaakt. Wat een spektakel is dit zeg! Alleen alles er omheen is al leuk om te zien. Families die picknicken op de parkeerplaats, een fanfare van wel 100 man en twee teams van zo’n 75 spelers per team. Na ruim 2,5 uur was Jesse het zat en kreeg last van alle herrie en prikkels om hem heen. De wedstrijd was op de helft maar als je de spelregels niet zo snapt, is het best lastig om te volgen. Prima om het dus voor gezien te houden en leuk om deze ervaring mee te nemen naar huis.

Nieuwe ondersteuning

Zaterdag is vriendin Moos aangekomen en blijft tot 4 december om ons te ondersteunen. Opa vertrekt morgenmiddag weer naar Nederland maar komt gelukkig in januari weer voor twee weken terug en zal met ons de periode in Atlanta afsluiten. Ik zie er nu al tegenop om weer afscheid te nemen, maar het is niet anders. We hebben een fijne en waardevolle tijd gehad hier met z’n drietjes!

Groet Karin