Het afscheid van dierbaren aan het thuisfront was emotioneel en moeilijk. Ik wil zo snel mogelijk in het vliegtuig zitten, dan pas valt de spanning van ons af. Want spannend is het zeker! Hoe gaat het bij de douane, trekt Jesse alle drukte, lukt de toiletgang nog voor we het vliegtuig in gaan, hoe gaan we het vliegtuig in en hebben we een beetje oké plaats? Dit alles gaat gelukkig voorspoedig en Jesse beleeft alles op Schiphol goed. We krijgen voorrang bij de douane en assistentie om het vliegtuig in te gaan. Vooraf wilde Jesse nog even inkopen doen bij de parfumerie en koffie drinken. Bij de gate wordt Jesse op een heel klein smal rolstoeltje gezet wat door het gangpad kan rijden. We hebben een goede plek gereserveerd met niemand voor ons en genoeg beenruimte. Pff….we zitten en de reis kan beginnen!

Geen slaap en veel emoties

Na 9 uur en 40 minuten vliegen komen we aan in Atlanta. De vlucht ging goed maar helaas hebben we weinig kunnen slapen en ook Jesse kon de slaap niet vatten. Hij heeft zich tijdens de vlucht vermaakt met films kijken, muziek luisteren en spelletjes op de Ipad spelen. Ik merk dat mijn tranen erg hoog zitten tijdens de vlucht en soms kan ik het momenten niet droog houden (de mensen zullen wel gedacht hebben.. ). Ik realiseer me dat het twee jaar geleden om deze tijd zo anders was en Jesse voor zijn leven aan het vechten was. Het komt keihard binnen. Maar tegelijkertijd ben ik dan ook zo dankbaar dat hij al zover is gekomen. En ik hoop dat hij ons nog meer gaat verrassen. De vlucht verloopt verder goed. Jesse is na bijna tien uur vliegen nog goed te spreken.

Ons verblijf voor drie maanden

Ook op de Luchthaven van Atlanta gaat het voorspoedig en krijgen we veel hulp. De transfer naar het appartement is geregeld en staat op ons te wachten. Helaas past vanwege de rolstoel niet alles in de auto (had ik nog zo aangegeven bij het reserveren) en moeten we 20 minuten op een grotere auto wachten. Half uurtje rijden naar het appartement en dit voldoet gelukkig aan de beschrijving. Met nog wat kleine sanitaire aanpassingen gaan we het hier wel drie maanden redden denk ik.

Karin