Eind november ben ik teruggekeerd van een verblijf van ruim drie weken in Atlanta. Van 4 tot 27 november heb ik daar Karin en Jesse mogen bijstaan tijdens hun verblijf van drie maanden. Ook heb ik alle therapieën bijgewoond die Jesse krijgt in het Shepherd Centre. Graag deel ik op dit blog mijn ervaringen.

Houding en belastbaarheid Jesse verbetert

Het was mooi om te zien dat Jesse vorderingen maakt. Zijn houding en belastbaarheid zijn een stuk verbeterd. Als je hem vraagt of hij er zin in heeft en of hij het leuk vindt, ontkent hij dat meestal. Ik weet echter zeker dat hij bepaalde therapieën, met name die in een spelvorm zijn gegoten, wel degelijk leuk vindt. Ook bij de fysieke therapieën, die vaak worden toegepast, zet hij zich volledig in. En dat levert duidelijk ook resultaat op. Interessant was ook om te zien wat een grote verscheidenheid aan materialen er wordt gebruikt. Er werden steeds  weer andere oefeningen met Jesse gedaan. De eerste twee weken dat ik er was, werd er geen enkele keer hetzelfde gedaan. Mooi is dat alle soorten therapieën bij Shepherd onder één dak zijn en elkaar na een behandelperiode van 45 minuten naadloos opvolgen. De stemming in het instituut is zeer positief en praktisch alle therapeuten hebben een mentaliteit van “we gaan ervoor”. Door de behandelingen loopt een rode draad die er op gericht is Jesse zijn zwakke rechterzijde te versterken en zijn balans te verbeteren. Het gaan staan en het blijven staan gaan hem inmiddels een stuk beter af. Het geheel is zeer pittig voor Jesse maar hij ondergaat het prima.

Trots op Karin

Het is voor Karin bepaald geen sinecure om drie maanden in Atlanta te verblijven. Maar de manier waarop ze het doet, vervult mij als vader met trots. Als controlefreak wil ze alles in de gaten houden (ik denk dat dat een beetje in haar genen zit!) en dat gaat haar heel goed af. Wel heb ik gezien dat het heel belangrijk is dat je met twee begeleiders bent. Buiten de aanspraak en de gezelligheid werkt het ook praktisch een stuk handiger. Boodschappen doen in de supermarkt in je ééntje met een rolstoel en een winkelwagentje gaat niet echt makkelijk, En als er een probleempje is (zoals lekke band van de auto is het ook prettig dat je met z’n tweeën bent. Heel fijn is dan ook dat een aantal vriendinnen hebben aangeboden haar een periode gezelschap te willen houden. Belangrijk ook om het verblijf draaglijk te maken, zijn de moderne communicatiemiddelen. Het is voor Karin, Jesse, Edwin en Isa heel fijn om elke dag visueel contact met elkaar te kunnen hebben. Dat maakt de afstand gevoelsmatig een stuk kleiner en ze blijven goed op de hoogte van elkaars wel en wee.

American way of life

Interessant was ook om wat meer te zien van de “American way of life”. Atlanta is met meer dan 600.000 inwoners niet bepaald een gezellige stad, voor wat wij daaronder verstaan. Een gezellig centrum hebben we niet kunnen ontdekken. Wel veel winkelcentra, een skyline vol hoge gebouwen en een immens autoverkeer. Het is wel een groene stad, veel bomen en een aantal fraaie parken. Veel sportaccommodaties en musea bevinden zich in hetzelfde deel van de stad. We zijn daar enkele keren geweest, voor het Coca cola museum, een basketbalwedstrijd van de Atlanta Hawks en voor een Collegewedstrijd American football met alle toeters en bellen die daar bijhoren. Evenementen die Jesse ook leuk vond en goed onderging.

Terug in januari

Omdat één van de vriendinnen helaas door een onfortuinlijke valpartij niet naar Atlanta kan gaan, ga ik in januari weer voor twee weken terug. Ik vlieg dan gelijk met Jesse en Karin terug naar Nederland op 17 januari. Ik kijk er nu al naar uit!

Ferry Bongenaar