Het is alweer veel te lang geleden dat ik een blog heb geschreven over het reilen en zeilen in huize Welp. We hebben dan ook een hectische en emotionele periode achter de rug na het overlijden van mijn lieve vader en opa van de kids. Hoewel je weet dat je iemand vreselijk gaat missen komt het des te harder binnen als die persoon er dan ook echt niet meer is. Zonder mijn steun en toeverlaat probeer ik nu weer opnieuw de balans te vinden in mijn leven waar ‘zorg’ centraal staat, maar waar ook af en toe wat selfcare nodig is. Rouw is rauw en zal hopelijk na verloop van tijd beter te handelen zijn, daar vertrouw ik dan maar op.

Zelfstandig wonen

Voor nu is onze aandacht gevestigd op het zelfstandig woonproject van Jesse. Zoals jullie in een eerdere blog hebben kunnen lezen, heeft Jesse een appartement toegewezen gekregen bij Stichting Odion in Beverwijk. Het is een woonvorm met 24-uurs begeleiding voor 32 jong volwassenen met NAH en/of een lichamelijke beperking. Dit project loopt al een tijdje en de opleverdatum van het complex is dan ook al 3 keer uitgesteld. Maar nu begint het dan toch echt dichterbij te komen en gaat Jesse binnenkort uit huis. Dit levert gemengde gevoelens op bij ons allemaal, maar het is goed zo en het zal voor Jesse weer nieuwe mogelijkheden bieden om zich verder te ontwikkelen. De overgang naar de nieuwe locatie zou per 1 april zijn maar helaas zijn er toch een paar dingen niet helemaal goed gegaan in de constructie van het pand. Hierdoor duurt het voor Jesse nog even voordat hij in zijn nieuwe appartement kan.

Open dag nieuwe woning

Een paar weken geleden was er een open dag en konden we voor het eerst Jesse’s appartement bekijken. Een mooi hoek appartement op de 2^e verdieping aan het eind van de gang. Veel licht en heel ruim, daar was niets op aan te merken. Alleen…. de badkamer was totaal niet handig voor Jesse om goed te kunnen functioneren. Teleurstellend, omdat enkele weken daarvoor een ergotherapeut hier thuis alles kwam bekijken en ook de badkamer in kaart heeft gebracht. Hier bleek dus niets mee gedaan. Met als gevolg weer veel stress bij Jesse en ons. We hebben onze zorgen geuit bij de facilitair manager en de projectleider en vriendelijk doch dringend laten weten dat we hier niet mee akkoord gaan en er een oplossing bedacht moet worden. Ed heeft een gesprek gehad met de twee heren en de aannemer en de juiste aanpassingen in de badkamer worden nu gemaakt. We vertrouwen hierop, maar dit betekent wel dat Jesse niet per 1 april overgaat maar dat het mei of juni zal worden. Tot die tijd kunnen wij ons bezighouden met de inrichting van het appartement en alles wat hierbij komt kijken.

Vaste begeleidsters

Ondertussen hebben we al enkele keren bezoek gehad van Jesse’s vaste begeleiders van Odion. Twee doortastende dames waar Jesse al meteen een goede klik mee heeft. Ze hebben een zorgplan opgesteld om in kaart te brengen welke zorg Jesse op welk moment nodig heeft. Ook hebben ze meegekeken bij de ochtendzorg en bij de looptherapie in Amsterdam. Het contact is goed en de lijnen zijn kort. We hebben hier een goed gevoel over. Jesse heeft gemengde gevoelens over zijn overgang naar zelfstandig wonen. Hij vindt het ontzettend spannend en kan zich over sommige dingen al heel druk maken. Aan de andere kant vindt hij het ook leuk om zijn eigen optrekje te hebben. Het zal voor ons allemaal wennen en niet altijd makkelijk zijn. De tijd zal het leren en we zullen hier ook weer de juiste balans in gaan vinden.

Therapieën en extra hulp

Jesse zijn therapieën lopen nog steeds door en dit zal ook zo blijven. Dat is het voordeel dat hij in deze regio blijft wonen. Hoe we dat verder gaan vormgeven is nog even een puzzeltje, maar daar komen we vast uit. Jesse zijn steun en toeverlaat en vaste kracht Sonny zal nog enkele dagen inzetbaar zijn om Jesse te begeleiden naar therapie en andere activiteiten. Daar zijn wij heel dankbaar en blij om. We zijn nog opzoek naar een andere fijne hulp om Jesse te ondersteunen en begeleiden naar therapieën en leuke dingen met hem te doen zoals fietsen of lekker op een terrasje zitten. Tot die tijd begeleiden wij Jesse zelf naar therapie.

Feest!!

19 januari mocht Jesse er een jaartje bijtellen en is hij 28 geworden! Dat wilde hij dit jaar weer eens groots vieren en had een dag later bij vriend Dwayne café Kokonoches in Haarlem centrum afgehuurd. Ook had Jesse zanger Luc Burghout geregeld voor een half uurtje gezellige meezingers. Het feest begon om 20.00 en jong en oud waren welkom. Het was een gezellige boel met een fijne groep mensen. Vrienden uit zijn Cios tijd, voetbalmaatjes, buurtvrienden en vriendinnen, therapeuten en begeleiders, familie en vrienden van ons. Erg waardevol om te zien dat iedereen de moeite had genomen om te komen en dat Jesse de verbindende factor is in dit geheel. Jesse had zich van te voren een beetje druk gemaakt of hij het wel aankon en geen last van alle prikkels zou krijgen. Nou daar had hij dus totaal geen last van en om 00.30 vonden wij het welletjes en was het geslaagde feest ten einde.

Voor nu zijn jullie weer even op de hoogte van alle activiteiten in huize Welp en kom ik weer op de radar als Jesse in zijn nieuwe huisje zit.

Lieve groet

Karin Welp