Week 8 is ook alweer achter de rug. Het gaat nu echt heel snel, nog maar drie therapiedagen te gaan als ik dit stukje schrijf! Maandag ben ik voor het eerst een paar uurtjes niet meegegaan naar therapie. Dat voelde best een beetje raar en onrustig, ook voor Jesse. Maar ook heerlijk om eventjes alleen te zijn, rustig een kop koffie te drinken, te lezen en met vriendinnen te facetimen.

De mannen waren om 12 uur weer terug nadat Jesse logopedie, ergotherapie en exercise had gehad. Even tijd om te lunchen en dan de deur uit naar het grote Shepherd centre voor de Beyond therapie. En ja, daar ben ik wel mee naartoe geweest.

Werken met mannen werkt

Bij de Beyond stond Brendan op het programma voor Jesse. Hij ging met Jesse aan de slag in een apparaat waar hij staand weer allemaal oefeningen voor armen en rompstabiliteit moest doen. Ook weer een nieuwe en hele zware oefening; met touwen zwaaien. Mega zwaar en meerdere setjes van enkele minuten. Maar Jesse doet het, alhoewel hij daarna redelijk kapot is. Met nog een uur te gaan, begeleidt door Josh. Ook een leuke en stoere vent die Jes goed kan motiveren en alles goed uitlegt. Jesse gaat aan de slag in het harnas en oefent met balans en lopen. Hard werken, maar je hoort Jesse niet klagen. Denk toch dat het de mannen zijn die hem goed kunnen motiveren en waar hij zich safe bij voelt. Bij fysiotherapeute Julie in Pathways wordt hij regelmatig boos als het met lopen niet lukt. Ook voelt hij zich onzekerder bij haar.

Progressie op loopband

Dinsdag hebben we een redelijke korte dag met vijf therapieën en zijn we om 14 uur klaar. We starten met de laatste muziektherapie van Thomas, een leuke opwarmer van de dag. Jesse heeft de opdracht gekregen om Thomas zijn presentatie te vertellen. Voor het grootste gedeelte gaat dit hem goed af, met wat tips van Thomas. Daarna exercise en fysiotherapie. Bij de fysio wordt het lopen met de walker weer geoefend. In het begin gaat het wat moeizaam en dat brengt weer wat onzekerheid met zich mee. Maar naarmate Jesse meer stappen zet, gaat het beter. Dit blijft een dingetje en we hopen dat het thuis wat soepeler en meer relaxed gaat. Na even bijgekomen te zijn heeft Jesse na de lunch nog ergo en als laatste lopen op de loopband. Dit gaat deze keer heel goed en ontspannen. Jesse loopt 3 x 6 minuten en ook de therapeut ziet een duidelijk verschil met het begin zeven weken geleden! Fijn om te horen dat ook hier progressie in zit als Jes maar blijft oefenen en volhouden! Hierna richting huis, boodschappen doen, Jes bijkomen op bed, Ed sporten in de gym en ik even Netflixen. Daarna eten koken en de dag zit er weer op!

Concentratie op de autosimulator

Woensdag is weer een zware en lange dag. Jesse’s uithoudingsvermogen wordt goed op de proef gesteld met zes therapieën. De dag komen we goed door met weinig bijzonderheden. Een fijne start met yoga en Barboza de hulphond naast hem. Bij ergotherapie mag Jesse eindelijk weer met de autosimulator gaan werken. Dit heeft hij afgelopen jaar ook gedaan en hij vond het zo leuk dat hij het graag nog een keer wil doen. En reken maar dat dit best lastig is als je last hebt van ongecontroleerde bewegingen! Maar het gaat Jesse best goed af, hij is uiterst geconcentreerd. We sluiten de dag af met fysiotherapie. Dit is niet zo’n handige planning. Gelukkig houdt Julie, de therapeute, hier ook rekening mee omdat ze aan Jesse ziet dat er niet zo veel meer uitkomt.

Telefoneren met lange zinnen

Donderdag starten we pas na de lunch met vier therapieën. Je zou denken dat het fijn is om ‘s ochtends even wat rustiger aan te doen, maar we zijn dan best uit ons ritme. Zo laat opstarten maakt ons alleen nog maar vermoeiender. Gelukkig heeft Jesse nu de fysiotherapie als eerste, dus dan hebben we dat ieder geval maar gehad. Lopen met de walker gaat oké en we hebben ook weer goed geoefend hoe we Jesse hier thuis bij kunnen begeleiden. Hierna volgt exercise waar Jes veel rek en strek oefeningen doet, met name voor zijn benen. Ook wordt op de mat gewerkt. Daarna logopedie waar Jes oefent om een telefoongesprek te voeren en in langere zinnen te praten. De logopediste gaat naar een andere ruimte dus zo lijkt het helemaal echt. Jesse moet echt goed zijn best doen om verstaanbaar te zijn in het Engels. We sluiten de dag af met ergotherapie.

Zweten zonder gemopper!

Vrijdag worden we weer om 12 uur verwacht in het grote Shepherd center voor de Beyond therapie. Jesse start het eerste uur met Nick om in het harnas aan zijn balans en lopen te oefenen. Daarna aan de slag met Eddie, die Jesse nog niet eerder begeleid heeft. Ook dit is weer een super leuke en enthousiaste knul. Jes wordt een uur lang op de grond uitgedaagd met allerlei moeilijke oefeningen die hij ook al eerder heeft gedaan. Met zijn voeten in de touwen, knieën vastgebonden (lijkt wel een zeemeermin) doet hij allerlei onmogelijke oefeningen om sterker te worden in zijn ‘core’; oftewel romp, heup, bil en buikspieren. Mega zwaar, maar hij gaat ervoor en dat zonder gemopper! Ik zou willen dat we eerder aan deze vorm van therapie waren begonnen want het brengt Jes zoveel goeds. Maar tja, het is niet anders en volgens de andere therapeuten kon hij dit eerder nog niet aan. Dit betekent dus dat zijn trainingen thuis bij de fysio en personal trainer ook een tandje zwaarder ingezet kunnen worden om Jesse weer een level hoger te brengen. Want daar doen we het allemaal voor!

Meer dan waard geweest

Zaterdag en zondag is het gelukkig weer mooi weer en rond de 17 graden. Heerlijk om weer wat zonnestralen op te vangen en wat natuurlijke energie op te doen. Zaterdag nog even voor de laatste keer op verzoek van Jesse naar de shoppingmall. En na twee uur weer gillend de deur uit. Geloof dat iedereen al inkopen aan het doen is voor Thanksgiving en kerst, pff wat een hectiek. Zondag even naar het park geweest, lekker in de zon gezeten en het tennissen weer even geoefend. ’s Avonds makkelijk gedaan met eten en wat gehaald bij de Thai. Het weekend zit er weer op. Nog drie dagen te gaan en dan heerlijk naar huis! Wat kijk ik er dit keer naar uit! En wat heb ik Isa, de hond, de rest van de familie en mijn lieve vriendinnen en vrienden gemist. Het was een mooie maar ook zware en heftige periode die dit keer weer zo anders is geweest dan de eerste keer in Atlanta. Jesse was veel bewuster én werd meer uitgedaagd om naar een hoger niveau te komen. Dat is confronterend en soms ook lastig. Maar ook nu is Jesse weer in meerdere opzichten vooruit gegaan, waar we thuis weer verder mee kunnen. Het is het meer dan waard geweest!

Groetje Karin