De vierde therapieweek kunnen we ook weer afstrepen! Deze begon niet zo heel fijn. De maandag zou een lange en pittige dag worden voor Jesse met 7 therapiemomenten. Even doorbijten dus!

Bij fysiotherapie werd Jesse zijn enkelstand opnieuw opgemeten om te kijken of het gips had geholpen. En ja hoor, een positief verschil van 10 graden! Dit zou de afwikkeling van zijn voet bij het lopen weer iets makkelijker moeten maken. De fysiotherapeut was enthousiast en stelde dus nogmaals een week gips voor om z’n enkel nog verder te krijgen. Dit ontaardde bij Jesse in een woede uitbarsting, hij kon het even niet plaatsen. Nadat we op hem ingepraat hadden, ging hij hiermee akkoord. Al ging het niet van harte.

Zaag en schaafwond

Nadat het gips gezet was, moest het in twee delen van Jesse’s voet gezaagd worden zodat we het ’s avonds af kunnen doen. Ik kan jullie vertellen dat het geluid alleen al vreselijk is! Het klinkt alsof je been eraf gezaagd wordt en bij Jesse komt alles dubbel zo hard en gevoelig binnen. Hij kneep mijn hand fijn en schreeuwde dat ze in z’n voet aan het zagen was. Ook al had de therapeute heel voorzichtig gedaan, achteraf bleek hij het toch goed gevoeld te hebben. Er zat een schaafwond aan de zijkant van zijn enkel, de zaag had dus toch zijn voet geraakt! Op dat moment trok ik het zelf ook niet meer en ben huilend naar buiten gegaan. Ik moest hier echt even een kwartier van bijkomen en mezelf weer bij elkaar schrapen om verder met Jes te kunnen. Wat een toestand zeg! Jesse is echt wel wat gewend, maar ik heb hem nog nooit zo hard horen schreeuwen. Enfin, daarna stond lopen met de loopband op het programma. Maar dat ging hem natuurlijk niet worden gezien alle emoties. Jesse mocht oefeningen op de mat doen en zo een beetje bijkomen van alle commotie.

Dag om te vergeten

Tijdens de lunchpauze zijn we in het zonnetje gaan zitten om weer wat energie op te doen voor de middag. Daarna weer met frisse moed naar logopedie, ontspanning bij de Yoga (met hond) en daarna de TOTS groep voor de rechterarm coördinatie. Als afsluiter nog een armtherapie waarbij veel gewerkt wordt aan controle en beheersing van zijn linkerarm en tevens aan Jesse’s houding. Om 15.30 klaar en deze dag gauw vergeten!

Alweer drie jaar geleden….

16 oktober is ook een dag om snel te vergeten. Het is dan alweer drie jaar geleden dat deze dag ons leven op z’n kop zette en niets meer vanzelfsprekend is. Op deze datum worden we altijd weer even teruggeworpen in onze emoties en gaat alles weer als een film door je heen. Maar terugkijken heeft geen zin/ We moeten verder en geloven er in dat Jesse zeker nog vooruit zal gaan.

Er klaar mee?

Jesse moet er zelf ook in blijven geloven, al zegt hij de laatste tijd vaak dat hij “er klaar mee is”. Dit komt meestal op momenten dat het even niet lekker loopt, letterlijk en figuurlijk. Hij ziet het nog niet voor zich hoe hij zelfstandig met een hulpmiddel zou kunnen lopen en soms zakt de moed hem dan in de schoenen. Maar een moment later kan hij het weer zien zitten en gaat hij positief verder. Gelukkig blijven zijn vrienden hem ook motiveren en steunen via de app en proberen hem positief te laten denken.

Beyond Therapie

We hebben om 14.00 uur een afspraak in het grote Shepherd Center om uitleg te krijgen over het fitness gedeelte. Jesse gaat daar volgende week starten met de Beyond Therapie. Dit zijn extra therapie uren voor hem, geheel gericht op het fysieke deel. Jesse krijgt hier om te beginnen op maandag en vrijdag twee uur achter elkaar therapie. Schijnt behoorlijk pittig te zijn, hij wordt fysiek nog meer uitgedaagd! De omgeving spreekt hem enorm aan. Een grote sporthal met allerlei apparatuur en daarnaast nog een grote fitnessruimte met heel veel verschillende apparaten. Er hangt een goede sfeer met muziek op de achtergrond en er wordt heel hard gewerkt door revalidanten aan hun herstel.

Lopen in een harnas

Woensdag staan vijf therapieën op het programma. We starten met exercise en daarna logopedie. Dan fysiotherapie met een nieuwe uitdaging. Lopen met een harnas dat aan een buis aan het plafond vastzit. Het lijkt op een soort parachute springen! Jesse heeft nog steeds z’n gipsen voet en dat maakt hem behoorlijk onzeker bij het staan en het lopen. Maar toch moet hij het doen. Na deze mededeling volgt er helaas weer een woede uitbarsting en moet Jesse even tot bedaren komen. De eerste stappen zijn heel wankel en voelen heel spannend. Maar na een paar keer heen en weer lopen, heeft Jesse het toch maar weer mooi gedaan en is de spanning er af. Dit zal hij vast vaker gaan doen. Met name omdat hij bij deze manier van lopen zichzelf moet corrigeren en zijn balans moet vinden, wat ontzettend moeilijk voor hem is. Na de lunch volgt ergotherapie en als laatste de arm-handtherapie, een fijne afsluiter van de dag. Deze therapie voelt een beetje als “gamen” voor Jes en wordt gegeven door Suzanne een ontzettend vriendelijke en lieve therapeute die nieuw voor ons is. Thuisgekomen gaat Jesse even bijkomen op bed en eind van de middag pakken we nog een beetje zon mee op een bedje bij het zwembad. Het is nog steeds lekker weer hier en dit geeft ons wat natuurlijke energie.

Eigen presentatie maken

Donderdagochtend gaan we weer fris en fruitig aan de slag. Met als verrassing bij de eerste therapie meteen lopen in het harnas. Dit keer zonder gipsvoet. Dat maakt het wat beter te doen voor Jesse. Het voelt stukken beter voor hem en hij doet het ook zonder gezeur. Met hulp van twee mannen aan zijn zijde, voelt hij zich zekerder en het gaat hem redelijk goed af. Een goed begin van de dag. Daarna oefent Jesse op de computer bij logopedie. Hij moet een presentatie van zichzelf maken en deze voordragen aan de twee logopedisten. Het voorstel was om dit in de praatgroep te doen maar dat vond hij too much. Hij probeert de presentatie eerst op de computer te maken en over een paar weken mag hij het vertellen. Weer een mooie uitdaging. Net zoals werken op de computer, want dat is toch heel anders dan het sociaal media gebeuren op de Ipad. Na logopedie volgt exercise. Daar werkt Jesse hard aan zijn houding en buik -en bilspieren.

Nieuwe rolstoel

Na de lunch heeft Jesse eigenlijk fysio maar op ons verzoek wordt er door een speciale adviseur eens goed gekeken naar zijn rolstoel. Wij zijn hier nog steeds niet tevreden over en vinden dat Jes te veel in “chill houding” zit. Snap dat dit voor hem lekker zit, maar het is uiteindelijk niet goed voor zijn rug. Hier in het centrum is ons opgevallen dat alle revalidanten een harde rugleuning hebben en gewoon netjes rechtop zitten. Zo’n stoel willen wij dus ook voor Jesse. Als alles lukt gaan we die hier aanschaffen en anders als we weer terug zijn. het was dus een relaxed fysio uurtje voor hem. Na ergotherapie zit de dag er weer op.

Opa in aantocht

Vrijdag alweer de laatste therapie dag met vijf therapieën. Daarna nog even wat boodschappen doen en dan op de komst van opa wachten. Opa heeft een goede vlucht gehad, we eten gezellig met z’n viertjes en kunnen aan een rustig weekend beginnen. Zaterdagochtend vertrekt vriendin Annemarie weer naar huis. Onze steun en toeverlaat van de afgelopen 10 dagen heeft een pittige week met Jes doorgemaakt en het was voor haar ook niet altijd gemakkelijk om dat vanaf de zijlijn te bekijken. Maar zo fijn dat ze er ook dit keer weer was om ons te helpen! Thanx lieve vriendin!!

Cultureel uitstapje

Op zondag doen we een poging om de Botanical Gardens te gaan bezoeken. Het is mooi weer en het schijnt bijzonder te zijn. Het staat in het teken van Halloween, dus ook maar een beetje cultureel doen hier in Atlanta. Helaas dachten meer mensen dit en na 20 minuten met de auto in de rij gestaan te hebben was alles vol. Toen maar ergens een tentje opgezocht om te lunchen. We gaan het op een ander moment nog eens proberen. Het was een hectische week vol emoties en hopelijk brengt de komende week iets meer rust!

Groetjes Karin