Week 7 is inmiddels enige tijd achter de rug. Maandag mochten we gelukkig wat later met de therapie starten. Om 10.45 uur stond ergo therapie op het programma. Dit keer kreeg Jesse een andere therapeut om ook vanuit haar visie te kijken wat goed is voor Jesse. Ook dit was weer een lieve en fijne therapeute waar Jes het goed mee kon vinden. Aan het eind van de therapie kreeg Jesse een dik elastiek aan zijn armleuning gebonden om zelf te kunnen oefenen met zijn rechterarm en pols zodat deze krachtiger worden. Daarna volgde de lunch en kon Jes zich alvast geestelijk en lichamelijk voorbereiden op het lopen met de Lokomat. Dit heeft hij goed gedaan en hij heeft zelfs 10 minuten langer dan gelopen afgelopen vrijdag. In totaal 2028 meter. Een hele goede prestatie! Na de Lokomat even rust voor de exercise therapie als afsluiting van de dag.  Een leuke therapie waar de hond Barbosa weer bij aanwezig was. Jesse deed balans oefeningen op zijn knieën op de mat en moest ondertussen een tennisbal weggooien die Barbosa dan weer ging ophalen. Erg leuk om te zien en een hele goede oefening voor Jesse.

Psycholoog niet favoriet

Dinsdag begon het programma na de lunch met een sessie met de psycholoog. Jes zag dit niet zo zitten, maar ik denk dat het fijn voor hem is om eens met een onafhankelijk iemand te praten over zijn gevoelens en soms zijn frustratie. Wel leek het ons wat lastiger voor hem om dit in het Engels te doen. De eerste sessie (een soort intake) ben ik mee geweest. De psycholoog is een aardige jonge man die ook wel gevoel voor humor heeft. Voelt oké en volgende week gaat Jesse alleen met hem in gesprek. We zien wel hoe dit verder gaat, we geven het een kans. Daarna volgt er nog logopedie, ergo- en fysiotherapie. Bij de laatste therapie gaat Jes weer lopen oefenen met het looprek. Best zwaar aan het eind van de dag, maar hij houdt het goed vol. Om half 4 gaan we vermoeid naar huis.

Hoesten en lastig slikken

Jesse heeft nog steeds last van hoestbuien en met name ‘s nachts speelt dit erg op. Dinsdagnacht hebben we hierdoor amper geslapen en veel aan zijn bed gezeten om het hoesten en de slijmvorming proberen te verminderen. Doordat Jesse moeilijker slikt, heeft hij last om het slijm weg te krijgen en soms raakt hij hierdoor een beetje in paniek. Zelfs vriendin Marja wakker gemaakt omdat ik even niet meer wist hoe ik hem rustig kon krijgen. Uiteindelijk is het Jesse met wat schepjes appelmoes en de yogaoefening gelukt om weer controle te krijgen over zijn ademhaling en het slijm weg te krijgen. Water lukte op dat moment niet omdat hij zich ook hierin weer verslikte. Om half 5 is de rust teruggekeerd en moet ik even een half uurtje bijkomen om weer verder te kunnen slapen. Op dat moment heb ik besloten dat we de ochtendtherapie gaan afzeggen. Hoezeer dit ook tegen mijn gevoel ingaat, maar Jesse heeft echt even zijn rust nodig om weer goed te kunnen presteren. ’s Ochtends bel ik dan ook de therapie af en geef aan waarom we pas ’s middags aanwezig zullen zijn voor de recreational en het lopen met de Lokomat. Ze begrijpen het volkomen en snappen dat Jesse al zijn energie nodig heeft om de therapieën te kunnen volhouden.

Jubileum

Donderdag 14 december wil ik eigenlijk als een gewone dag zien, maar helaas is er geen ontkomen aan. Ik ben jarig en bereik een speciale leeftijd waar ik me niet verder over uitlaat, hmm… Vriendin Marja heeft het appartement versierd, mij samen met Jesse toegezongen en een lekker ontbijtje gemaakt. We hebben mazzel dat we vandaag pas om 12.30 starten met de therapie en nog even rustig aan de koffie met verjaardagstaart kunnen! Ondertussen ploft mijn mobiel uit elkaar van de appjes en krijg ik tussendoor ook nog wat lieve telefoontjes van vriendinnen en het thuisfront.

Dronken?

Jesse had donderdag vier therapieën achter elkaar. We begonnen met excercise, waar weer aan zijn uithoudingsvermogen en rompbalans wordt gewerkt. Daarna volgt ergo therapie waar werd geoefend met zelfstandig yoghurt eten en arm-hand coördinatie. Vervolgens muziektherapie en fysio. Het lopen met het looprek ging helaas wat minder. Het leek wel of Jes dronken was, hij zwabberde  alle kanten op.  Tja, er kan wel eens een mindere dag tussen zitten. Morgen weer herkansing zullen we maar zeggen. ‘s avonds een feestmaal en we bestellen Chinees-Thais eten. Om 21.00 uur kwam vriendin Anne-marie met dochter Ardine aan in het appartement. Ook zij had allerlei verrassingen mee voor mij. Het ontroert me dat zoveel mensen lieve kaarten hebben meegegeven met bijzondere teksten. Doet me heel goed, maar ik word er ook wel erg emotioneel van.

Weer een afscheid…

Vrijdag moeten we op tijd op. Voordat we weggaan, hebben we weer een moeilijk afscheidsmomentje met mijn lieve vriendin Marja die ons twee weken heeft bijgestaan. Ik blijf het geweldig vinden dat zoveel lieve mensen ons helpen op alle mogelijke manieren en zelfs hier naar Atlanta komen om ons te ondersteunen. Echt niet in woorden uit te drukken hoeveel dit voor ons betekent! Pfff, ik schiet weer vol. We hebben therapie tot 15.30 uur en Jesse eindigt met de Lokomat machine. Ardine, die nu bij ons is en zelf fysiotherapeute is, vindt het heel interessant om overal bij te kunnen zijn en Jes te helpen waar nodig. Fijn voor mij, want dit geeft mij weer een klein beetje lucht. Het lopen met de Lokomat gaat heel goed en Jesse verlegt zijn grenzen weer door vijf minuten langer te lopen en komt uit op 2401 meter. Weer een PR voor deze week en dat nog wel op de vrijdagmiddag. Top gedaan Jes!

Kerst met ons gezin

Het weekend voelde Jesse zich gelukkig steeds fitter en werd het hoesten minder. Hij slaapt beter en ik gelukkig ook! We doen wat boodschappen en eten aan het eind van de dag ergens een pizzaatje. Zondag is het weer buiten wat minder en regent het. Jes gaat ’s ochtends samen met de meiden naar de Gym om nog wat aan zijn spierkracht te werken en op de hometrainer te fietsen. ’s middags lekker chillen en wat spelletjes doen zodat we maandag weer uitgerust en vol energie een nieuwe week kunnen beginnen! Nog één week, dan zijn we als gezin weer compleet en zullen we de kerstdagen samen vieren. Ik kijk hier erg naar uit!!!!

Karin

Jesse zijn ontslagdatum is bekend. Hij komt op 4 augustus eindelijk thuis huis na 22 maanden. We zijn blij dat het eindelijk zover is en kijken er erg naar uit. Jesse is ook op de hoogte en het begint bij hem ook steeds meer een plekje te krijgen.  Gelukkig gaat hij na de weekenden thuis nog steeds zonder tegenzin terug naar Heliomare. Het oefenen in het zwembad en bij de matgroep doet hem goed. Je ziet hem sterk worden én hij heeft er lol in. Eigenlijk is Jesse bijna altijd vrolijk. Dat maakt het voor ons wel makkelijker.

Trap naar oude kamer

Een nieuwe overwinning in Jesse zijn revalidatie; Jesse is in zijn oude kamer geweest! Eerst een paar voorzichtige tredes met ons, en later is de fysiotherapeut van Heliomare bij ons thuis geweest en heeft Jesse de hele trap beklommen. Hij heeft een tijdje in zijn eigen kamer gezeten, een mooi moment. Gelukkig reageerde Jesse goed. Wel vroeg hij wat we met zijn zitzak hadden gedaan die we een tijdje geleden hebben weggedaan. Bijzonder, dat hij dat nog allemaal exact weet.

Jesse’s nieuwe domein

Gelukkig begint Jesse zijn nieuwe kamer ook steeds leuker te vinden. Tot nu toe was hij niet erg enthousiast en wil hij alleen maar naar zijn oude kamer. Jesse kan straks vanuit onze keuken met de rolstoel naar zijn eigen nieuwe onderkomen. Daar heeft hij een eigen zit/slaapkamer en eigen badkamer met alle voorzieningen die hij nodig heeft. Het zal er niet minder druk op worden omdat Jesse de hele dag zorg nodig heeft. Maar het zal erg fijn zijn om ons gezin weer compleet te hebben.

Karin Welp