De derde therapieweek zit erop. Het was een pittige week met ups en ook wat downs. Jesse heeft maandag een gipsvoet aangemeten gekregen met als doel z’n enkelstand te verbeteren om hem te helpen bij het lopen. In overleg was besloten dat het gips zou bestaan uit twee delen zodat het er ‘s ochtends even af kan voor onze douchesessie. Anders is het onmogelijk voor mij om Jes onder de douche te krijgen omdat het behoorlijk behelpen is in de badkamer. Het fysio uurtje werd dus (helaas) besteed aan het maken van het gipsen onderbeen. Jesse heeft gekozen roze omdat zijn zus dezelfde dag in Nederland nieuw gips kreeg en voor blauw was gegaan! Zijn gevoel voor humor heeft hij gelukkig nog!

Dwars en boos

Woensdagochtend is alles klaar. Tijdens fysiotherapie krijgt Jesse het gips om en moet meteen gaan lopen met het looprek. Dit is moeilijk, wat weer even voor een momentje van frustratie zorgt. Tussen de middag is Jes dwars en wordt constant boos op alles en de hele situatie. Ik snap zijn gevoel zo goed en probeer hem telkens weer te motiveren. Maar soms lukt dat mij ook even niet en schiet ik uit mijn slof. Waar ik naderhand weer verdrietig om word. Het is voor hem zo lastig om te beseffen dat het gips tijdelijk is, ter verbetering van zijn enkel en dat hij er volgende week vanaf is.. Hij is er gewoon klaar mee geeft hij aan. Dat snap ik heel goed, maar we moeten doorgaan om nog verder te komen!

Uitgeslapen naar praatgroep

De therapieweek zelf was goed te doen qua tijden. Gelukkig starten we iedere dag om 9.15 uur in plaats van 8.30 uur. Scheelt een klein uurtje met opstaan. Jesse heeft deze week twee keer gelopen op de loopband. Het ging echter niet heel soepel. Jesse heeft aan zijn rechterbeen de elektrostimulatie, maar dat blijft een lastig ding. Zijn been doet niet wat hij wil. We hopen dat het volgende week beter gaat. Verder heeft Jesse deze week twee keer in de praatgroep voor jongvolwassenen gezeten. Hierbij is de logopediste en muziektherapeut aanwezig en elke week hebben ze een ander onderwerp waar ze over praten. Meerdere jongeren hebben spraakproblemen en moeten dus moeite doen om goed verstaanbaar te zijn. Voor Jesse dubbel moeilijk omdat hij de enige buitenlander is. Volgens de therapeut doet Jes goed zijn best en probeert veel te praten. Fijn om te horen omdat hij het eigenlijk niet leuk vindt!

Peer support programma

Op maandag tussen de middag is er een praatgroep voor ouders; een zogenaamd “peer support program”. Elke week wordt er over een ander onderwerp gesproken. De afgelopen keren ging het over vermoeidheid/burn-out bij patiënten en naasten en motivatie. Ik ben hier twee keer bij aanwezig geweest omdat ik het mooi vind dat dit georganiseerd wordt door een vrijwilligster. En wellicht steek ik er iets van op. Er zijn meestal zes tot acht vrouwen aanwezig. Ook de verhalen van de betrokkenen zijn emotioneel en heftig. Pfff, wat een ellende kan je overkomen zeg.

Orkaan Michael

Dinsdag begon het een beetje onrustig te worden in Atlanta. Orkaan Michael is in aantocht en zal ook de staat Georgia aandoen. De therapie kan hierdoor uitvallen de komende dagen omdat de stroom er af gaat als het heel slecht weer wordt. Vriendin Debbie zou donderdag (als de orkaan aan land komt) naar huis vertrekken, maar probeert haar vlucht te vervroegen naar woensdagavond. Vriendin Annemarie komt dan aan, dus het wordt weer een moment van welkom heten en helaas afscheid nemen. Debbie heeft ons heerlijk verzorgd en elke avond voor een lekkere en gezonde maaltijd gezorgd. Jesse heeft niet eens gemerkt dat hij vegetarische gehaktballen en een Vega burger voorgeschoteld heeft gekregen! Haha, niet van vlees te onderscheiden, zo lekker was het! Lieve vriendin bedankt voor je goeie zorgen! Uiteindelijk valt het weer in Atlanta reuze mee. Er is woensdagavond een enorme regenbui maar op donderdag is de lucht alweer geklaard en waait het alleen een klein beetje. Alles kan dus gewoon doorgaan!

Zwemwater te koud

We doorstaan de week redelijk oké en doen het weekend rustig aan. Tuurlijk nog even een kort bezoekje aan de shoppingmall vanwege het nieuwe bezoek. Zondag even langs de supermarkt, naar Starbucks en lekker bij het zwembad gelegen. Helaas is het (nieuwe) water echt te koud om er in te gaan. Jammer, want dat was voor Jes erg fijn. We gaan ons weer opmaken voor een nieuwe therapieweek met hopelijk  minder boosheid en frustratie.

Groetjes Karin