We hebben weer een pittige week achter de rug met mooie en nieuwe therapieën. We zijn afgelopen maandag gestart met lopen met elektrostimulatie. Dit is een methode waarbij de spieren van Jesse zijn rechterbeen geactiveerd worden en signalen doorgeeft wanneer hij zijn been moet optillen en zijn hiel en voet moet afwikkelen. In zijn rechterschoen krijgt Jesse een sensor die een signaal afgeeft wanneer hij zijn been moet optillen. Een band om zijn kuit en bovenbeen geeft schokjes en lichte trillingen als hij een stap moet zetten. Voor Jes een heel vreemd en soms vervelend gevoel. Zo heeft Jesse door de gang gelopen onder begeleiding van een therapeut en twee assistenten (wat in Nederland ondenkbaar is) en een soort van looprek. Daarna werd het looprek weggehaald en tussen twee man sterk gelopen. Dit was een behoorlijke opgave en behoorlijk zwaar. Ook voor de ondersteuners omdat Jesse naar links overhangt en dus behoorlijk ondersteund moet worden. Ook spannend voor Jes om zich hieraan over te geven, maar uiteindelijk heeft hij de gang helemaal uitgelopen.

Therapie wordt verlengd!

Verder bestond maandag uit logo-, fysio- en ergo therapie. Op dinsdag weer gestart met de elektrotherapie en dit ging al wat soepeler. Jesse is al beetje gewend aan het rare gevoel en heeft dit keer beter gelopen en volgehouden. Ook weer muziektherapie gehad. Erg leuk, energiek en motiverend. Wat een geweldige vent is Thomas de muziektherapeut. Jesse heeft op zijn eigen muziek geoefend met klanken en ademhalings technieken. Aan het eind van de dag stond een gesprek met de casemanager gepland en kregen wij officieel te horen dat Jesse tot 16 januari mag blijven! De therapeuten hebben genoeg doelen en mogelijkheden waar ze aan kunnen werken en zien na 2,5 week al zeker verbetering in zijn houding. Daar komt bij dat Jesse een fijn persoon is om mee te werken. Hij is vrolijk, maakt grapjes, snapt wat ze bedoelen en wat hij moet doen. Hij zegt trouwens meestal dat hij moe is en geen zin heeft (met een lach op zijn gezicht) maar daar trappen ze niet meer in!

Baclofen

Woensdag start weer vroeg met een loopsessie door de gang en Jesse raakt gewend aan de tintelingen. Daarna logo-, ergo- en fysiotherapie en zit het er weer op voor deze dag. Alleen nog een voortgangsgesprek met de arts Dr Fadia (een heel klein pittig vrouwtje wat ongeveer tot mijn navel komt). Afgelopen week zijn we op advies van de arts en therapeuten gestart met Baclofen. Een medicatie om de spanning in zijn rechtervoet en been hopelijk wat te verminderen en het trillen te beperken. Baclofen wordt veel geadviseerd bij mensen met spierspasmen wat vaak voorkomt bij hersenletsel. Als de Baclofen bij Jesse niet werkt, is het advies om twee botox spuiten in zijn kuitspier te zetten. Hmm… kosten 500 dollar per spuit! Maar wat moet dat moet. Jesse krijgt nu half pilletje erbij voor de eerste vijf dagen en daarna nog een halve. Ben benieuwd of dit het juiste effect geeft. Hope so! Donderdagochtend konden we uitslapen en start het programma na de lunch met maar drie therapieën. Makkie dus! Het is mooi weer dus even wat tijd om in de zon te zitten. Vrijdag een langere dag met vijf therapieën waarna we met een mooi en voldaan gevoel aan het weekend kunnen beginnen.

American basketball

Zaterdag hebben we kaartjes geregeld voor de basketbal wedstrijd in de Philips Arena, de Hawks tegen de Boston Celtics. We dachten even via internet kaartjes te reserveren, maar dat gaat toch niet zo makkelijk als je één rolstoelplaats en twee andere ernaast nodig hebt. Telefonisch ook niemand te bereiken, dus maar richting stadion gereden en bij de kassa is het gelukt! Weer terug naar appartement en ’s avonds hetzelfde ritje nog een keer. Ik vond het best spannend of Jesse alle prikkels en drukte zou verdragen en het zou volhouden. Nou, ja dus! Jesse heeft genoten (en opa ook). We hadden een hoge maar mooie plek, leuke en spannende wedstrijd én weer een nieuwe pet gescoord. Om 22 uur was de wedstrijd afgelopen en om 23.15 weer terug in het appartement nadat we nog een ritje door noodweer hadden. Hier in Atlanta kan het weer zo omslaan en dat hebben we dan ook ondervonden.  Toen we uit het stadion liepen was het nog 19 graden buiten en een half uur later op de snelweg barst de hemel open. Pff was even spannend maar ik heb me er goed doorheen geslagen al zeg ik het zelf!

Bandenavontuur

De zondag was een dag apart en wil ik niet te lang bij stil staan. ‘S middags bleken we een lekke achterband te hebben. De band was al zacht, maar volgens de autoverhuur was er niets mee aan de hand! Grrr, ik kan er nog boos om worden. Enfin, na 30 duizend telefoontjes is het na vier uur eindelijk gelukt om iemand te sturen en is de band verwisseld. Morgen contact met Hertz om te horen hoe het nu verder moet met de lekke band die nu achterin de auto ligt! Maar het belangrijkste is gelukt, we kunnen weer rijden naar therapie morgen! Yes!! We gaan weer vol goede energie aan week 4 beginnen! Wat trouwens een korte week is vanwege Thanksgiving donderdag en vrijdag is de kliniek gesloten. Jammer, twee therapie dagen minder dus.

Karin